Palais des Tuileries – dawna rezydencja królewska

Dzisiaj chcemy opowiedzieć Wam o nieistniejącym już niestety Palais des Tuileries. Poznajcie niezwykłe losy tego miejsca.

Historia pałacu

Tak jak wspominałyśmy we wpisie o Ogrodach Tuileries – w roku 1564 teren nabyła Katarzyna Medycejska. Zleciła ona budowę pałacu, jednak przez złą przepowiednię nigdy w niej nie zamieszkała. Królowej wywróżono, że umrze w pobliżu Saint-Germain, a niedaleko ogrodów położony jest kościół Saint Germain l’Auxerrois. Pałac był zamieszkiwany przez Ludwika XIV przed przeprowadzką do Wersalu oraz przez Ludwika XV (a także emerytowanych dworzan). W 1789 w pałacu zamieszkał zmuszony przez Zgromadzenie Narodowe Ludwik XVI, trwało to jednak niecałe trzy lata – odbył się bowiem proces i król został skazany na gilotynę. W budynkach pałacu mieścił się później Komitet Ocalenia Publicznego Robespierre i Rada Pięciuset. W roku 1800 w pałacu zamieszkał Napoleon Bonaparte. Następnymi mieszkańcami przybytku byli Ludwik XVIII, Karol X, Ludwik Filip I, Napoleon III. W czasie wojny prusko-francuskiej, po klęsce Francuzów pod Sedanem cesarzowa Eugenia (żona Napoleona III) opuściła pałac jak tylko dowiedziała się o klęsce i już nigdy tam nie wróciła. Miała jednak na tyle zimnej krwi, że zdążyła wywieźć część mebli i obrazów. W czasach Komuny Paryskiej w pałacu wystawiane były sztuki propagandowe mające na celu ukazanie przepychu życia możnych. W maju 1871 zgromadzeni zwolennicy zniszczenia pałacu zaczęli oblewać go naftą i terpentyną, 23 maja pałac został spalony.

Plan odnowy

Palais des Tuileries prezentował się w środku przepięknie, dlatego już niedługo po jego spaleniu zastanawiano się nad odbudową. Ostatecznie jednak w roku 1879 zdecydowano się rozebrać ruiny. W roku 2003 w Paryżu został utworzony Narodowy Komitet Odbudowy Tuileries. Oszacowano, że koszt inwestycji wyniósłby 300 000 000 euro. Warto zaznaczyć, że wnętrze mogłyby zdobić oryginalne meble z XIX wieku, które w bezpiecznym miejscu ukryła cesarzowa Eugenia. Nowy pałac mógłby stać się wspaniałym uzupełnieniem zbiorów pobliskiego Luwru.

Palais des Tuileries – wygląd

Prace nad pałacem trwały od roku 1564 aż do 1867, ciągle coś upiększano i poprawiano. Na wygląd budynku wpływ miało wielu architektów: Philibert Delorme, Jean Bullant, Baptiste Androuet du Cerceau, Louis Le Vau, Jacques-Germain Soufflot, Ange-Jacques Gabriel, Charles Percier, Pierre Fontaine, Hector-Martin Lefuel. W czasie II Cesarstwa Palais des Tuileries miał w środku hol, z którego przechodziło się do tak zwanego przedsionka zegarowego i reszty pomieszczeń. Olbrzymie schody wiodły do sali Travées, kaplicy, sali teatralnej, centralnego pawilonu, pokoju Gwardii, Galerii Pokoju. Pałac miał wiele sal, między innymi Salon Biały, Salon Apolla, Salon Ludwika XIV, Salę Tronową. Efektownie wyglądała Galeria Diany, która prowadziła do pawilonu Flore, skąd rozciągał się przepiękny widok na Sekwanę.