Znane postacie: Alexandre Dumas (ojciec)

Jakie powieści stworzył Alexandre Dumas (ojciec)? Jak wyglądało jego życie? Czy zasłynął tylko, dzięki swoim sztukom i powieściom? Dzisiaj opowiadamy o życiu i twórczości tego znanego na całym świecie dramaturga i pisarza.

Dzieciństwo i młodość

Dumas Davy de la Pailleterie urodził się 2 lipca 1802 roku w Villers-Cotterêts (obecnie region Hauts-de-France). Jego rodzicami byli generał Thomas Alexandre Dumas i Maria Ludwika Labouret. Podczas kampanii egipskiej generał poróżnił się z głównodowodzącym Napoleonem Bonaparte. Thomas Alexandre Dumas dostał się w niewolę w Neapolu, potem powrócił do kraju ciężko chory, zmarł w roku 1806. Rodzina generała przez konflikt z Napoleonem żyła w ubóstwie. Młody Alexandre Dumas stronił od nauki, uwielbiał włóczyć się po okolicznych lasach. W wieku 16 lat zaczął pracować jako kancelista u notariusza. Alexandre Dumas obejrzał hamleta wystawionego przez trupę teatralną z Soissons. Wtedy wpadł na pomysł założenia miejscowego teatru. Przedsięwzięcie zrealizował ze swoim przyjacielem Adolfem de Leuven. Młody Dumas napisał dla teatru kilka sztuk, między innymi Majora ze Strassburga.

Wyjazd do Paryża

Kiedy Leuven wyjechał do Paryża, a pierwsza miłość Dumasa Adela wyszła za mąż, młodzieniec nie wiedział co ma robić, czuł się bardzo samotny. W 1823 postanowił także wyjechać do stolicy Francji. Dzięki dawnemu przyjacielowi ojca Dumas dostał pracę w kancelarii księcia Orleańskiego. To wtedy zaczął czytać dzieła francuskiej oraz zagranicznej literatury, często bywał w teatrze. Razem z Leuvenem wystawił sztukę, zmienił wtedy mieszkanie i zamieszkał ze szwaczką Katarzyną Labay. W 1824 roku na świat przyszedł ich syn. Dumas nadal pracował w kancelarii i zarabiał coraz lepiej, dzięki czemu sprowadził do Paryża swoją matkę i wynajął jej mieszkanie.

Pod wpływem obejrzenia sztuki Szekspira Alexandre Dumas postanowił napisać dramat historyczny. Sztuka została przyjęta przez dyrektora Teatru Francuskiego, ale przez jedną z aktorek nie została wystawiona. Dumas nie zraził się tym i napisał kolejną sztukę – Henryk III i jego dwór. Tym razem przedstawienie wystawiono, spektakl cieszył się ogromnym uznaniem, grano go 38 razy. Dumas zrezygnował z pracy i wydał znaną sztukę drukiem.

Twórcze lata

Po sukcesie sztuki i wydania drukiem Alexandre Dumas zaczął być gościem na salonach literackich. Na jednym ze spotkań poznał Melanię Waldor, z którą miał romans. Wynajął dla niej i dla siebie mieszkanie, a dla swojego syna i jego matki wynajął domek w Passy. Sztuki Dumas zyskały popularność. Dramaturg współpracował z różnymi teatrami, między innymi Teatrem Odeon. Wtedy zaczął się również burzliwy prywatnie okres jego życia – miewał kilka kochanek w tym samym czasie, spotykał się również z mężatkami, co nieraz narobiło mu kłopotów. W czasie rewolucji lipcowej pisarz zaangażował się w walkę, sprowadzał także zapasy. W 1831 ponownie wystawiono sztukę Antony. Odniosła ona spektakularny sukces i była grana 130 razy. Krytycy uznali Dumasa za najwybitniejszego dramaturga swojego pokolenia.

W 1831 przyszła na świat córka Dumasa, Maria Aleksandra (jej matką była Bella Krelsamer). Wtedy Alexandre Dumas uznał dwójkę swoich nieślubnych dzieci i rozpoczął starania o zamieszkanie z synem, ostatecznie nie doszło do tego. Wiele następnych lat Dumas poświęcał na pisanie sztuk, salony, podróże, wyprawianie hucznych bali i kochanki. Jego sukces zawodowy trwał, po dramatach zdecydował się również na napisanie komedii, które także przyniosły mu ogromne korzyści. W międzyczasie Alexandre Dumas został odznaczony orderem Legii Honorowej i starał się o przyjęcie do Akademii Francuskiej.

Alexandre Dumas (ojciec) powieściopisarzem

August Maquet chciał poradzić się Alexandre’a Dumasa w sprawie swojej powieści historycznej. Do dzisiaj nie wiadomo, który z panów odkrył apokryf Gatiena de Courtilza z 1700 roku Pamiętniki pana d’Artagnan, kapitana-porucznika pierwszej kompanii muszkieterów Jego Królewskiej Mości. To zainspirowało znanego dramaturga do napisania powieści. W roku 184 ukazali się Trzej Muszkieterowie. Niedługo potem wydano kolejne części trylogii, a także kolejne świetne powieści takie jak Królowa Margot czy Kawaler Maison-Rouge. W 1844 powieściopisarz wydał kolejne słynne dzieło Hrabię Monte Christo. Alexandre Dumas odurzony sukcesem książki zaczął planować wybudowanie zamku Monte Christo. Wydało na to sporą część swojego majątku, organizował także bale na 400-600 osób. Niedługo później Dumas zamieszkał ze swoim synem i wyruszył z nim w podróż do Hiszpanii i Algierii. W 1847 roku Dumas otworzył własny teatr. Wszystkie plany pisarza przerwał wybuch rewolucji lutowej 1848 roku.

Emigracja

Teatry opustoszały, Alexadre Dumas wciąż tworzył nowe sztuki i spektakle na które przychodziła garstka osób. Rezydencja Monte Christo została zajęta z powodu długów, z pozwem przeciwko pisarzowi wystąpiła jego była żona Ida. W 1851 roku, po objęciu władzy przez Napoleona III, Alexandre Dumas jak wielu pisarz udał się na emigrację do Belgii. Dumas cały czas tworzył, wynajął kopistę, dla zaoszczędzenia czasu nie stawiał znaków przestankowych. Sytuacja Dumasa się poprawiła, mógł wieść wystawne życie, sprowadził do Belgii swoją córkę Marię. Niedługo później powrócił do Paryża. Pisarz wydawał dziennik wieczorny Muszkieter i dużo pisał. Wydał za mąż swoją córkę, wyjechał w podróż do Rosji, a potem kazał wybudować sobie dwumasztowiec, którym popłynął z kochanką na wschód. Później pisarz angażował się w rewolucyjne walki u boku Garibaldiego w Neapolu. Po raz kolejny został ojciec, spotykał nowe kochanki, powrócił do Paryża i nadal trwonił swoje pieniądze. Jego długi ciągle rosły, pisarz podróżował, pisał nowe sztuki i powieści, zakochiwał się w kolejnych kobietach. Gdy Alexandre Dumas był w Marsylii dowiedział się o wybuchu wojny z Prusami i dostał wylewu. Częściowo sparaliżowany dotarł do Dieppe, gdzie mieszkał jego syn. Pisarz zmarł 5 grudnia 1870 roku. Początkowo pochowano go w Neuville-les-Pollet, po wojnie zwłoki przeniesiono do Villiers-Potterets.

W 2002 na wniosek prezydenta Francji ciało pisarza zostało przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Słynny Château Monte Christo został odrestaurowany i jest otwarty dla zwiedzających.