Znane postacie: pisarz Marcel Proust
Można powiedzieć żartobliwie, że dzięki niemu cały świat zna francuskie magdalenki. Dzisiaj chcemy przedstawić Wam życiorys Marcela Prousta – wybitnego pisarza i autora powieści W poszukiwaniu straconego czasu.
Marcel Proust: Krótki życiorys
Marcel Proust urodził się w roku 1871 w Auteil, obecnie południowej części 16. dzielnicy Paryża. Jego ojciec był słynnym lekarzem epidemiologiem, matka pochodziła z bogatej i dobrze wykształconej rodziny żydowskiej, miał młodszego brata Roberta. Młody Marcel zaczął uczęszczać do słynnego Lycée Condorcet. W ostatnich latach liceum zaczyna pisać i ukazywać swoje dzieła na światło dzienne. Potem współpracuje z czasopismem założonym przez jego kolegę ze szkoły. Marcel Proust już jako dziecko chorował na astmę. Nie przeszkodziło mu to jednak w odbyciu rocznej służby wojskowej (1889-1890). Po powrocie jest wprowadzony na salony do Madame Arman de Caillavet, która zapoznaje go ze znanym pisarzem jakim jest Anatole France. Podejmuje także naukę w L’École libre des sciences politiques, kończy studia w 1895 roku. Rok później publikuje pierwszy zbiór wierszy, po jednej z krytycznych opinii pisarz staje nawet do pojedynku. Marcel Proust współpracował z wieloma czasopismami i periodykami, do których pisał teksty. Mimo słabej znajomości języka angielskiego, z pomocą matki i kuzynki przetłumaczył na język francuski 2 książki Ruskina.
Powiązania rodzinne
Matka Prousta chciała, aby jej syn znalazł sobie „prawdziwy” zawód. Jej zdaniem pisarstwo nie mogło być sposobem na życie. Marcel Proust przez jakiś czas pracował w bibliotece, ale szybko zrezygnował z tego zajęcia. Do końca życia nie podjął pracy zarobkowej i mieszkał razem z rodzicami. Mimo spotykania się z kobietami (i podobno kilkoma romansami), Marcel Proust był homoseksualistą, podobno jego wieloletnim partnerem był pianista i kompozytor Reynoldo Hahn. Gwałtowne zmiany w życiu Prousta zaszły w roku 1903. Mocno związany z rodziną pisarz bardzo przeżył ożenek i wyprowadzkę swojego brata, potem w tym samym roku dotknęła go śmierć ojca. Śmierć ukochanej matki w roku 1905 sprawiła, że pogrążony w żałobie pisarz zaczął mieć poważne problemy ze zdrowiem. Od roku 1919 artysta prawie nie wychodził z domu, całe dnie spędzał w swojej sypialni. Spał w dzień, a w nocy pracował nad powieścią W poszukiwaniu straconego czasu, dziełem swojego życia. Zmarł w roku 1922 na bronchit, został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.
W poszukiwaniu straconego czasu
Podobno pierwsze fragmenty słynnej powieści Marcel Proust napisał już w roku 1907. W poszukiwaniu straconego czasu składa się z 7 tomów, które były publikowane w latach 1913-1927. W powieści pojawia się ponad 200 postaci. Na język polski dzieło tłumaczyli Tadeusz Boy-Żeleński (tomu I-V), Maciej Żurowski (tom VI i VII), Magdalena Tuli (tom VI) oraz Julian Rogoziński (tom VII). W powieści ludzi zachwyca przede wszystkim niezwykła konstrukcja utworu oparta na motywie reminiscencji. Za pomocą bodźca (na przykład smaku czy zapachu) bohater wraca do konkretnego momentu swojego życia, na przykład dzieciństwa. Jeden z takich „powrotów” ma miejsce za sprawą smaku słynnej magdalenki.
