Kamienica Bateau-Lavoir – miejsce artystów

Montmartre od zawsze był związany z życiem artystycznym i wspaniałymi twórcami. Dzisiaj chcemy opowiedzieć Wam historię niezwykłego miejsca, gdzie pomieszkiwało wiele znanych osób. Kamienica Bateau-Lavoir to kolejne miejsce na mapie Paryża, które warto znać.

Kamienica Bateau-Lavoir

Bateau-Lavoir można wolno przetłumaczyć jako statek-pralnię, pływającą pralnię. Taką nazwę nosi jedna z kamienic w dzielnicy Montmartre opanowaną kiedyś jak i dzisiaj przez artystów. Budynek został zbudowany w roku 1860, w roku 1889 właściciel wynajął architekta, który przerobił wnętrze kamienicy na niewielkie pokoje będące później pracowniami artystycznymi. Miejsce nazywano początkowo Maison du Trappeur, czyli Domem Traperów. Warto zaznaczyć, że przez wiele lat miejsce przypominało bardziej ruderę niż apartamenty, ale dla początkujących artystów było to tanie lokum. Przypuszcza się, że pierwszym artystą, który zamieszkał w tej kamienicy był malarz Maxime Maufra. Potem osiedlił się tam francuski malarz i ilustrator pochodzenia holenderskiego Kees van Dongen, a w 1904 Pablo Picasso. W 1907 Picasso namalował tu jeden ze swoich najsłynniejszych obrazów – Panny z Awinionu, które uznaje się za początek kubistycznego malarstwa Picassa. Słynny malarz mieszkał w kamienicy do roku 1909, jego pracownia znajdowała się tam do roku 1912. W roku 1908 w mieszkaniu-atelier Picassa odbył się słynny bankiet wyprawiony na cześć Henri’ego Rousseau – malarza sztuki naiwnej (prymitywnej). Kamienica Bateau-Lavoir stała się miejscem spotkań artystów, filozofów i pisarzy, kolebką awangardy i bohemy.

Pochodzenie nazwy

Kamienica Bateau-Lavoir – taką nazwę dla miejsca wymyślił Max Jacob. Poeta, pisarz, malarz i krytyk literacki Max Jacob wprowadził się do kamienicy w 1907, żartobliwa i ironiczna nazwa została nadana kamienicy 3 lata wcześniej, gdy Jacob odwiedzał Picassa. Jednopokojowe mieszkania-pracownie oddzielone wąskim i długim korytarzem przypominały mu wnętrze statku (bateau), z kolei drugi człon (lavoir) był uszczypliwością – budynek posiadał tylko jedną stację wodną.

Dalsze losy

Po I wojnie światowej artyści zaczęli osiedlać się chętniej na Montparnassie. W 1970 kamienica Bateau-Lavoir stanęła w płomieniach. Od czasów pamiętnego pożaru kamienicę reprezentuje witryna sklepowa z napisem Bateau-Lavoir. Miejsce przeszło całkowitą przebudowę w roku 1978, wciąż znajdują się tam pracownie artystyczne. Część budynku można zobaczyć będąc w Jardin Burq.

Mieszkańcy

Kamienica Bateau-Lavoir była miejscem mieszkania i pracy takich osób jak Amedeo Modigliani, Pau Gargallo, Pierre Reverdy, André Salmon. Często bywali tu Henri Matisse, Georges Braque, Maurice Utrillo, Juan Gris, Guillaume Apollinaire czy Jean Cocteau. Miejsce odwiedzali także Fernand Léger, André Derain, Pierre Dumont, Pierre Hodé, Raoul Dufy, Jean Metzinger, Louis Marcoussis, Edmond-Marie Poullain, Alfred Jarry, Raymond Radiguet, Gertrude Stein, Charles Dullin, Harry Baur, Ambroise Vollard, Daniel-Henry Kahnweiler, Berthe Weill, Nina Negri, Jacques-Gaston-Emile Vaillant, Marie Laurencin, Gen Paul, Otto Freundlich, Georges Guyot, Pierre Fichet, Robert Tatin, Maurice Denis, Endre Rozsda, Virginia Tentindo, Ksenia Milicevic, Igor Mitoraj, Pierre Mac Orlan.

Adres:
13 Rue Ravignan

Dojazd:
mero 12 stacja Abbesses