Bulwar Peryferyjny Paryża (Boulevard Périphérique de Paris)
Opisywaliśmy już urbanistyczny rozkład Paryża, dzielnice, a nawet konkretne ulice, ale pominęliśmy jeden ważny element miasta – Bulwar Peryferyjny Paryża (Boulevard Périphérique de Paris). Dowiedzcie się więcej na jego temat!
Boulevard Périphérique de Paris: historia
Bulwar Peryferyjny Paryża wpisano do planu generalnego stolicy Francji w 1959 roku, przebiegał on głównie na pasie ziemi graniczącym z dawnymi fortyfikacjami. Budowa trwała od 1956 do 1973 roku. Bulwar Peryferyjny Paryża został zainagurowany przez premiera Francji Pierre’a Messmera 25 kwietnia 1973 roku. Boulevard Périphérique de Paris okala stolicę Francji, okrężna droga ma 35,04 kilometra długości. Szerokość tej niezwykłej ulicy ma od dwóch aż do pięciu pasów w zależności od odcinka. Bulwar Peryferyjny określa się czasem mianem zewnętrznej obwodnicy Paryża (wewnętrzną tworzą Bulwary Marszałków).
Bulwar Peryferyjny Paryża okiem kierowców
Każdego dnia po Boulevard Périphérique de Paris przemieszcza się niemal 260 000 pojazdów – to najbardziej oblężona droga w stolicy Francji. Kierowcy wybierają ją jednak z chęcią, aby uniknąć wjeżdżania do miasta. Mimo korków jazda bulwarem zazwyczaj znacznie skraca trasę. Warto przypomnieć, że od 2014 roku ograniczenie prędkości na tej drodze wynosi 70 km/h (do 2024 roku ma wynosić 50 km/h). Na Bulwarze obowiązuje także reguła, że pojazdy wjeżdżające z prawej strony mają pierwszeństwo przed pojazdami już znajdującymi się na tym odcinku (tylko na prawym pasie). Na znakach drogowych Boulevard Périphérique jest oznaczany skrótem „BP”. Węzły drogowe łączące Bulwar Peryferyjny z innymi drogami noszą nazwą bram (fr. porte). Z bulwaru można zjechać bezpośrednio na 6 autostrad. Niemal 30% drogi wiedzie pod tunelami. Aby zapewnić bezpieczeństwo na trasie znajdują się fotoradary, kamery oraz punkty zliczania pojazdów. Część drogi ma specjalną powierzchnię zmniejszającą hałas.
Peryferyk w odbiorze społecznym
Nazwę Boulevard Périphérique często skraca się do „le Périphérique”, a nawet „le Périph”. Mieszkająca w Paryżu Polonia określa drogę mianem Peryferyku. O drodze często mówi się w kontekście punktu orientacyjnego. Droga jest niezwykle popularna i powszechnie używana, jednak często także krytykowana. Główne zarzuty dotyczą emisji zanieczyszczeń, tworzenie bariery oddzielającej miasto od przedmieść i braku płynności ruchu. Wprowadzanie zmian na tej trasie jest jednak szczególnie trudne. Utrudnia je nie tylko duży, codzienny ruch, ale także gęsta zabudowa wokół bulwaru. Okolice bulwaru są powszechnie kojarzone z miejscami niebezpiecznymi. Zabudowania bulwaru (zjazdy) są miejscami, gdzie często nocują bezdomni.