Wystawa światowa w Paryżu w 1889 roku
W naszym cyklu o wystawach światowych opisujemy kolejną tego typu imprezę w Paryżu. Czym zasłynęła wystawa światowa w Paryżu w 1889 roku? Co na niej zaprezentowano? Przekonajcie się!
Wystawa światowa w Paryżu w 1889 roku
Wystawa odbyła się pod hasłem Commémoration du centenaire de La Révolution française (Upamiętnienia setnej rocznicy Rewolucji Francuskiej), trwała od 5 maja do 31 października 1889 roku. Wystawę odwiedziło 32 000 000 osób! Ekspozycje 35 państw zostały zorganizowane na Polach Marsowych i esplanade des Invalides, obejmowały powierzchnię 96 hektarów. Na esplanade des Invalides odbywała się wystawa Ministerstwa Wojny oraz kolonii francuskich, tym samym była to pierwsza w historii Francji wystawa kolonialna. Wybudowano tam przepiękny palais de la Guerre z 50 metrową fasadą i portykami w kształcie łuków triumfalnych. Warto zaznaczyć, że przygotowania do wystawy światowej wywołały kontrowersje i niechęć wśród mieszkańców Paryża. W 1880 teren cmentarza Montmartre został podzielony przez drogę-wiadukt, która miała ułatwić dojazd na wystawę, przeniesiono wtedy 100 grobów, co nie spotkało się z aprobatą mieszkańców.
Atrakcje
Palais des Industries jest pierwszym budynkiem, który wykorzystuje energię elektryczną. Co więcej, przed budynkiem znajduje się fontanna, która zmienia kolory (podświetlanie) na dźwięk muzyki orkiestry wojskowej. Przez specjalny theatrophone uczestnicy wystawy mogą posłuchać utworów operowych wykonywanych w Operze Garnier. Na Polach Marsowych wzniesiony zostaje palais des Beaux-Arts et des Arts libéraux (pałac Sztuk Pięknych i Wyzwolonych). Na terenie dzielnicy Grenelle powstała z kolei Galerie des Machines (Galeria Maszyn). Przepiękny budynek projektu Ferdinanda Duterta zdobywa uznanie uczestników wystawy. Znajdowały się tam pawilony sztuki i przemysłu. Główna nawa budynku miała 110 metrów szerokości i 420 metrów długości. Ta budowla metalowa doskonale ukazywała przemysłowy postęp Francji. Dzięki dwóm olbrzymim balonom można było podziwiać panoramę miasta z wysokości 5000 metrów oraz 2600 metrów. W czasie wystawy można było przejechać się także koleją wąskotorową Decauville (Le chemin de fer Decauville) – trasa od Pól Marsowych do Pałacu Invalides przechodziła przez tunel Alma i koło wieży Eiffla. W czasie wystawy z kolei skorzystało ponad 340 000 osób.
Osiągnięcia
Na wystawie prezentowano są osiągnięcia z zakresu tkactwa i materiałów (przepięknie farbowane tkaniny, sztuczne tkaniny jedwabne), z zakresu architektury i budownictwa pokazano użycie szkła płaskiego i konstrukcji metalowych, zaprezentowano poziome i pionowe silniki parowe, różnego rodzaju kotły, tłoki, koła zębate i pasowe oraz żurawie hydrauliczne i parowe. Na jednym z kongresów uznano, że wszelkie zabezpieczenia maszyn na przykład przed wybuchnięciem leżą po stronie właściciela, który powinien zatrudniać wyspecjalizowanego pracownika do sprawdzania stanu urządzeń – dzięki temu w późniejszych latach we Francji dochodzi do mniejszej ilości wypadków. Największym osiągnięciem jest jednak zaprezentowanie elektryczności do oświetlenia budynku czy fontanny.
Wieża Eiffla
Największą atrakcją wystawy była jednak wieża Eiffla. Dzieło Gustave’a Eiffla stworzono z okazji konkursu organizowanego przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu – miał on pokazywać postęp nauki i technologii od Rewolucji Francuskiej w 1789 roku. Na wieży wypisano 72 nazwiska osób zasłużonych w obu dziedzinach dla kraju. Oficjalna inauguracja wieży odbyła się 31 marca 1889 roku. Budowa najsłynniejszego aż do dzisiaj zabytku Paryża trwała 2 lata, 2 miesiące i pięć dni. Wejście na wieżę Eiffla jest możliwe od 15 maja 1889 roku. Wystawa światowa w Paryżu w 1889 roku przyciąga na wieżę aż 2 000 000 turystów! Nie wszyscy paryżanie byli zadowoleni z wybudowania wieży, stworzono nawet specjalny list podpisując się pod jej rozebraniem – wieżę uznaje się w nim za bezużyteczną, monstrualną i prowizoryczną, szpecącą serce miasta. Na szczęście konstruktor broni swojego dzieła, dzięki czemu wieża Eiffla stoi w Paryżu do dziś.
